در خبرها همیشه راجع به امید، چیزهایی می‌خونیم؛ اون باز هم در سال ۲۰۱۸ از سیبری اومد. صبح زود و تنها هم بود. به تالاب فریدونکنار در شمال ایران اومد.  در دریاچه فرود اومد و در کشور ما چند وقتی رو مهمون بود. اون از یک سفر ۳۰۰۰ کیلومتری می آد و یه جورایی نمادی شده از امید! می دونیم که شکارچیا برای اون هم نقشه دارن! ما می دونیم … ، اما دوست داریم زنده بمونیم. ما با نمادهامون زنده هستیم.

این ششمین سالی است که امید مهاجرت زمستانی خودش رو به تنهایی انجام می ده. همیشه میگن آخرین چیزی که باقیه میمونه امیده! امید به نجات محیط‌زیست‌مون!